the smiths

başlı başına bi tarzdır.. çoğu parçası birbirine uymaz ama bu bi bütünlüktür.. kafalarına esen müziktir iyiki de öyledir.. pek mutlu olur insan .. onlar gibi müzik yapanı yoktur.. özgündürler !! * (bkz: big mouth stikes again ) (bkz: rubber ring) (bkz: this charming man)

last night i dreamt that somebody loved me adlı muhteşem parçayı yaptıkları için ne kadar teşekkür etsek az gelecek olan grup

çokça grup tarafından coverlanmış, britanya'nın yağmurlu iklimi şarkılarında hissedilebilen, esas adamları morrissey ve marr olan 80 lerin ünlü grubu.

sadece gitar bas davul üçlüsünü kullanarak müziğin kralını yapan 80lerin ingiliz indie grubu. kesinlikle kendi tarzlarını yaratmışlardır, morriseyin inanılmaz vokaliylede birleşince efsane kategorisine girmişlerdir en azından benim gözümde.

(bkz: heaven knows i m miserable now)
(bkz: what difference does it make)
(bkz: bigmotuh strikes again)
(bkz: how soon is now)
(bkz: barbarism begins at home)

(bkz: mr and mrs smith)

sırf pretty girls make graves gibi bir şarkı yazdıkları için eli öpülecek aşmış grup. o inlemesi yok mu morisseyin...

efsanenin* içinde bulunduğu topluluk. 80ler pop denince gururla söylenebilecek birkaç gruptan biri. britpopu britpop yapan kişiler bütünü.

unutulmuş ama
(bkz: william it was really nothing)

tekrar birleşmek için yapılan 5 milyon dolarlık teklifi "para dediğin elinin kiri" diyerek geri çevirmiş insanlar topluluğu.

bir grup bu kadar mı depresif, ölümü isteyen ve duyguları ifade eden şarkılar yaratabilir? sorusunu aklımıza getiren 80lerin rock müzik topluluğu. morissey'nin yumuşak,ruha dokunan sesi grubun en büyük artısıydı.

(bkz: louder than bombs)
(bkz: singles)

bir sürü süper şarkısı olan kendine ait bir ruhu olan grup.neşeli depresyon,tatlı bir hüzün diye tasvir edilebilir bu grubun şarkıları.
(bkz: that joke isn t funny anymore)
(bkz: oscillate wildly)
(bkz: panic)

grubun adını ve muhteşem şarkısı "there is a light that never goes out" 'u irvine welsh'in trainspotting romanında gördükten sonra merak edip şarkılarını dinlediğim ve daha sonra müdavimi olduğum ingiliz grup.

bu adamların, bu allahın belası, şahane müziğini dinlemeyi bünyem kaldırmıyor çoğu zaman. tatlı hüzün, neşeli karamsarlık vs. tarzı doğru yorumları da, her ne kadar yerinde olsalar da, hazmedemiyorum. bence çok fena adamlar bunlar. canım çekiyor, dinlemek istiyorum. bazen şarkılara bir tık uzakta bir süre beklemek zorunda kalıyorum. açamıyorum şarkılarını bazen. müzik ve morrissey'in o bambaşka sesi ve rengi girdiği zaman vücut azalarım teker teker dökülecek, patlayacak, sararıp solacak gibi geliyor. önce sağ elimin yüzük parmağı düşecek komple. ardından sol işaret parmağımın tırnağı eriyecek bir anda. derken, elim, kolum, kalbim, bacağım.. hepsi dağılacak. buna rağmen iki kulağım, bu duyguyu yaşayan hislerim, hangi fırtınalara savuştuğunu bilmediğim beynim hala ve hala birlik içinde bu karanlık gökkuşağının civarında dolanıyor olacak sanki.

o kadar taşak geçiyor ki.. "i am human and i need to be loved" diyor mesela. e biliyorum. çok normal. makul. mantıklı. malumu ilam. ama içim kapkara, bir yandan serçeler uçuşuyor içimde, mutluyum. biliyorum, taşak geçiliyorum. ama kaçamıyorum. değerlendirme yapamıyorum işte. oysa çok da seviyorum bik bik etmeyi. söz konusu müzik olunca hislerimle birlikte o kültür üzerine yapılan çıkarımları, toplumsal yansımalarını ya da akımlarını.. bunun gibi konular üzerinde geze toza, insanlık yararına olup olmayacağını hiç umursamadığım yorumlar getirip, zevkli anlar yaşamayı. yapamıyorum. daha o raddeye gelmemişim demek ki. o kadar istiyorum ki genişleyecek giri olmasını bu girinin.

umutluyum, kızmıyorum kendime. bu grubu değerlendirebileceğim bir gün. ukala ukala anlatacağım, şu şöyledir bu böyledir, diye. there is a light that never goes out.

hangi ruh hali içerisinde olursan ol bu adamların sana hitabeden bi şarkısı mutlaka vardır.dibin düşer ,için kalkar,seviyorum uleen sizi diye bağırttırır.
bir gün gayet çarpık bir ilişkideyken bi şarkılarını dinliyordum ve evet dedim ben bu şarkıdaki duyguları yaşamak istiyorum!!ihtiyacım olan acının türü bu olmalı!!bu salak ilişkiden böyle acı çıkmaz dedim ve ilişkimi bitirdim.
gittim morrisseyin haykırdığı acıya uygun bi ilişki buldum kendime (bkz: dallama)
sonra açtım müziği son ses dinledim komşularla... eminim onlarda sevdiler.

edit:acı falan diyorum ama bu adamlar hep acıyı anlatmıyorlar.. sadece durumla ilgili küçük bir ayrıntı