yönetmen
paul thomas anderson,
daniel day lewis ve eli rolüyle
paul dano kendilerini tatmin etmekteler. film paul dano başta olmak üzere oyuncuların performansı için izlenebilir, fakat filme dair beklentilerinizi kapının önünde bırakıp giriniz. en son 96 yapımı
primal fear de duyduğum bir oyuncunun ayak seslerini bu filmle paul dano işittirdi. çizgi ötesi bir oyuncu gelmekte.
spoiler,spoiler,spoiler
filme gelince, diyaloglar, ilişkiler, karakterler arası görsel iletişim bir yana, görüntü yönetmenliği ve müzikler açısından başarılı bir film.
h.w. nun plainview'la yakınlık derecesi h.w. nin bebekliğinde belli. aralarındaki ilişkinin partnership tadında olduğu h.w. nun kaza öncesi görüldüğü sahnelerde de açık. bu konuda usual suspects tipi bir sürpriz film öncesi yüklenen beklentilerin aksine filmde yok. plainview'in sözde kardeşiyle beraber göründüğü sahnelerde adını bilmediğim bu oyuncuya karşı da saygı duymamı sağladı. çok doğal ve yalın bir oyunculuk sergilemekte.
filmde okumadığım için bilmediğim kitabı nedeniyle de yada dönem gereği, kadın ve kadına dair hiç bir şey yok. daniel day lewis' in çizdiği karakterin psikotik hatta nevrotik bir tabloya dönüşü çok hızlı ve nedenini anlayamadığım kadar sert bir geçiş. sunday'lerin küçük kızına gösterdiği ilgide bile merhametten çok kendi egosunu sergileyen tutumuna rağmen,sadece yaşam hakkını kendinin tayin etmesinide içeren ağır hastalıklı bir tabloyu saymazsak filmin sonundaki davranışını anlamak ve bir mantık çerçevesine oturtmak çok zor.