türk aile yapısı

aileye herşeyden çok önem veren, üzülerek yozlaşmasına göz yumduğumuz özümüz.

ataerkil yapı.

kaynana çaydanlik gibidir, fokur, fokur kaynar,

gelin demlik gibidir, sinsi, sinsi demlenir

oğlan bardak gibidir, bir gelin doldurur, bir de kaynana

görümce çay kaşiği gibidir, arada bir gelir ortaliği kariştirir

çocuk şeker gibidir, ortaliği tatlandirir

kayinpeder de çay tabaği gibidir, okkalica oturur

türk islam sentezi zırvaları uyarınca hazırlanmış bir model. sapına kadar ataerkil, sapına kadar otoriter bir yapı. muhafazakarlık çimentosuyla inşa edilir. böyle bir aile içinde bireyin özgürlük talepleri kabul edilemez. bekar yetişkin çocuklar, ekonomik durum bunu gerektirmese bile aileyle oturmak zorundadır. yani ekonomik yönden bağımsız olmaları, evden ayrılmalarını haklı çıkarmaz. hele hele kız çocukları için bu kural daha da sıkı olur. bunlar mümkünse ailesinin bulunduğu şehirde bir üniversiteye gitmelidir. o da olmadı her an kontrol edilebileceği yakındaki bir şehirde okumalıdır. uzaktaki bir şehirde ise okul süresince yurtta kalır. (zira bilindiği üzere büyük çoğunluğu reşit öğrencileri kabul eden kız yurtları, özel olsun devlete ait olsun, kusursuz bir şekilde namus bekçiliği yapabilmektedirler. kız yurtlarında kızlar öyle kafasına esen saatte yurda giremez, haftasonu çıkamaz, veli(!)den onaylı imzalı kağıt getirmesi gerekir.) erkek çocuklar kız çocuklar kadar olmasa da baskı altındadırlar. gerilim yaratan baba otoritesi altında yaşamak, kafasına estiği gibi takılmaktansa babanın kurallarına uymak, annenin sağladığı konfor yüzünden rahata alışıp kendi kıçını toplama becerisi kazanamamak gibi nedenlerle birey olmayı başarmaları zorlaşır. bu tip ailelerin çoğunda ekonomik kaygılar, sevgi ve bağlılık gibi olguların önüne geçer. türk aile yapısı bal gibi de her yönüyle birey olmayı, dolayısıyla medenileşmeyi engelleyen iki yüzlü ahlaki değerlerden müteşekkil köhne bir yapı. aile, adorno'nun dediği gibi "toplumun lanetli üreme hücresi" ise türk aile modeli bunun şahikası. muktedirlerin türk aile yapısını övmesi, rtük gibi kurumların korumaya çalışmasının tek nedeni, bireye karşı duyulan korku. çünkü muktedirler gayet iyi bilir ki kimlik edinmiş, "ben" olabilmiş birine hükmetmek; kimlik edinememiş ancak eğreti kimlik giyinmiş "biz" olan birine hükmetmekten, ona söz geçirmekten çok daha zordur. türk toplumu bugün ekseriyetle "biz"den başka birşey bilmeyenlerin toplumu.

rtük ün sansüre bahane olarak kullandığı klişe.

pek bir hassas, pek bir kırılgan dengeler üzerine kurulmuş bir yapıdır. öyle ki, televizyonda biraz dekolte giyinmiş kadın görse fenalaşmakta, allah muhafaza bir kadınla erkek biraz fazla samimi olsa tansiyonu yükselmektedir. sırf bu hassasiyeti yüzünden bazı dizileri yayından dahi kaldırtır. (bkz: şehnaz tango)

fakat ne ilginçtir ki, gencecik kızlar sırf tecavüze uğrayıp hamile kaldığı için aile meclisi kararıyla öldürüldüğünde, gayet soğukkanlı iki cık cıklayıp kanal değiştirebilmektedir. işte böyle iki uçlu ilginç bir ruh yapısı vardır türk ailesinin.

çocuklar açısından bakıldığında zaten doğru düzgün işlemeyen bir kurumdur, fazla korumacı yaklaşılan özgüveni eksik çocuklar ortaya çıkar. tam olarak nasıl olduğunu anlayamasam da batı kültürüyle yetişmiş çocuklar birey olmayı daha iyi özümserken bizim çocuklar genellikle anne bağımlısı oluyor. bir otoritenin boyunduruğu altında yaşamaya öyle alışkınlar ki, otorite olmadığında ne yapacaklarını bilemiyorlar. büyüdüklerinde topluluk içinde konuşamayan, kendilerini düzgün ifade edemeyen, zeki ama zekalarını bize anlatamayan çocuklar ortaya çıkıyor. bu durumun homojen olmadığı konusunda hemfikirim ama ortalama bir türk çocuğu sus konuşma nidalarıyla büyüyor.

bazen insanı canından bezdirir.

ataerkil aile örneğidir. ancak bölgelere göre ciddi farklılıklar görülür. batıdan başlayalım: marmara ege ve akdeniz bölgelerinde kurallar daha esnektir. anne bilinçli ise evde ağırlığı hissedilir, yani modern aile özelliği daha belirgindir. çocuklarında söz hakkı vardır. turizm geliştikçe bu özellikler artar.
karadeniz ve iç anadolu bölgelerinde babanın otoritesi de korumacılığı da daha yüksektir. bilinçli bir anne az da olsa en azından ev içinde sözünü söyleyebilir, çocuklarını kollayabilir.
doğu ve güneydoğu bölgelerinde ise tam bir ataerkil sistem vardır, törelerin etkisi sürmektedir ve bilinçli bir anne ancak eşini ikna edebilirse diğer insanlara hissettirmeden çocuklarını savunabilir.
bunlar elbette genellenmemesi gereken basit değerlendirmelerdir. her ailenin kendine has özellikleri daha önemlidir. her yerde kaderim böyleymiş diyerek çaresizlikten yürütülen evlilikler de var, eşlerin ve çocukların birbirine sevgi saygı ve anlayışla yaklaştıkları örnek çekirdek aileler de.

a href="http://kl7mu-mantarpano.blogspot.com/2009/11/hiii-kufur-ettii.html" target="_blank">http://kl7mu-mantarpano.blogspot.com/2009/11/hiii-kufur-ettii.html

etraf neder'in kanla, tokatla, tekmeyle, sövgüyle yazdığı başyapıt.

namus ve ahlak timsali ulvi yapı. ne menem bi şi arkadaş her boka da kırılır, üzülür vah yazık...

özen yula'nın dediği gibi ulan madem öyle ''şeftalisi ala benziyor, safiye'me karyola dar gelir, oğlan küçük kız büyük sevişmesi tat verir, seviyorsan candan boşan gel kocandan, gündüz var karın eyle gece niye gelmedin, kaytan bıyıklarım sürsem nerelerine? peki bunları çıkarıp söyleyen kim? urartular mı, frigler mi, hititler mi?''

kız kocaya kaçtığında küsülen, kaçan kızın bir çocuğu olduğunda ailesini ziyarete gelmesi ile barışılan, değişik bir yapıdır.

abi yıllar geçiyor, herşey değişiyor, bi bu durum değişmiyor. çok acayip yahu.

tek bir tipi olmayan ama genelleştirilebilecek bir aile tipi.

fazla konuşmayı sevmeyen,biraz asabi,biraz sert ama özünde yufka yürekli göbekli bir baba,
tüm gün ev işlerinden,çocuklardan,akrabalardan,komşulardan yada herhangi birşeyden dertli;konuşkan,hamarat,evladına canını verecek gibi bakan bir anne,
en az 2 ve daha fazlası çocuk...(yaş farkı azsa,tartışmaları bol...yaş farkı çoksa,ast-üst ilişkisi bol...)

eğlenceli,bazen vurdulu kırdılı,bazen duygusal,bazen şen şakrak,ama her zaman yüksek ses desibelli dünyanın en sempatik aile tipi.

görünüşte her ne kadar babaerkil gibi olsa da aslında tamamen anaerkil bir yapıya sahip olandır.

(bkz: doğruya doğru değil mi ama)