türk dizilerin dram yüklü olması

bütün gün çalışıp, insanlara laf anlatmak için türlü ceremeler çekmişsin. eve geldiğinde gönlünden geçen biraz rahatlamak, sinirlerinin alınması, gevşemektir. diyorsun ki şöyle samimi birşey izleyeyim, bizden birşeyler olsun.
bir bakıyorsun tv ye, şarıl şarıl ağlayan kadınlar. ızdırap üstüne ızdırap. gerçek hayatta bir insanın ömrü boyunca başına gelmeyecek şeyler bir bölümde oluvermiş. hatırlıyorum da bir zamanlar çukurova dizinde kadının 3 kocası sırayla ölüvermişti. süreki cinayet işleniyor ve herşey tıkırında devam ediyordu. aynı olayı tekrar tekrar itelemek nedir yani. dizilerde bitmeyen hastane karakol sahnelerinden artık gına geldi. biz toplum olarak acılara mı bağımlıyız, acıdıkça hoşumuza mı gidiyor nedir, herkesin keyif alacağı şeyler üretilemiyor mu