bu aslında çok ilkel (aşağılama için değil, temel demek istiyorum) bir erkeksi davranıştır. malumunuz; erkekler yeterli olma, tek başına aklı, yeteneği ve gücü yetme içgüdüsüyle doludurlar. bu durum da çeşitli davranış şekilleri olarak göze çarpar işte.
bırakın yolu; okulda bile insanlar bir şeyler sormaya çekinirler sırf bu yüzden. kızlar sorarlar, sınıf nerdeydi, labı bulamadım nerde acaba, x bölümü koridoru burdan mı, şu belge için nereye gitmem lazım sorularını erkekler pek soramazlar. hatta üstüne bir de bilmediklerini saklamaya çalışırlar, çaktırmazlar nereye baktıklarını. bazı soranlar da "aslında biliyorum da işte hızlı olsun diye soruyorum" havasına girmeye çalışırlar. kısa keserler, sonunu duymadan "hııı evet evet" deyip anlarlar. bırakıp gidince de yine biraz bakınırlar. iki kişiyse ne dedi diye birbirlerine sorarlar. ama kimisi de bunları aşmıştır o ayrı. ben hiç bir
koç burcu erkeğinin soru sormaktan çekineceğine inanamam örneğin. gerekiyorsa sorar valla, adamların hiç bir şeyden çekindiği yok çünkü. o özgüveni bir de minibüs şoförlerinde görürüm.
kısacası bu evrensel bir durumdur, küçük yaştaki uygun yetiştirme tarzı sayesinde bu durumun yaşanması engellenebilir. olmazsa da çocuğun mantıklı davranması ilerde bunu zaten yaşatmaz.