türk insanının temel sorunu

türk insanı olmak bu öyle bir yaftaki üzerimize yapıştırılan konuyu sakız hatta lastik ötesi uzar gider.

içinde çok hain barındırması ve artistiği sevmesi.

üçkağıtçı olması. şu işten nasıl kaytarırım? daha az çalışarak nasıl daha fazla kazanırım? devleti nasıl tokatlayabilirim? bu sorular çerçevesinde yaşanır hayat.

bu başlığı görünce özeleştiriyi ne kadar seven bir toplum olduğumuzu görmem gerekirken kendinden ne kadar da nefret eden bir toplum olduğumuzu görüyorum.

hadi toplum falan neyse de yazık lan kendinize, üzmeyin böyle.

hadi gidin oynayın artık.

son zamanlardaki en buyuk sorunu n , bencillik ve empati yoksunluğu

tembellik ve bilmediği bir konuda ahkâm kesmek.

akp seçmeni( chpli mhpli hatta ve hatta hdpli)

bana dokunmayan yılan bin yaşasın demesidir. malesef.

olayı alman bir rahip olan martin niemöller'in kısa bir yazısıyla özetlemek isterim

--- spoiler ---

önce yahudiler için geldiler,
sesimi çıkarmadım, çünkü ben yahudi değildim
sonra komünistler için geldiler,
sesimi çıkarmadım çünkü komünist değildim.
sonra sendikacılar için geldiler, sendikacı olmadığım için yine sesimi çıkarmadım

sonra benim için geldiler
ses çıkaracak kimse kalmamıştı
--- spoiler ---


susma sustukça sıra sana gelecek

herkesin her konuda uzman olması, bilmiyorum diyememesi.
(bkz: faruk eczanesi)

yalanlarla uyutulmayı seviyoruz. doğru söyleyenle işimiz olmuyor genelde. hep yalan söyleyene, ümit verene, ağzı çok laf yapana inanmak istiyoruz, güvenmek istiyoruz olmuyor büyük hüsrana uğruyoruz yinede bir ümit, hayal uğruna tekrardan güvenmek zorunda kalıyoruz maalesef.

cahil cesareti

tembellik. kısa ve öz. gerisi hikaye anlatır.

süreklilik.
sürekli pohpohlanmayı istiyoruz. popohlandığımız konunun da sürekliliğini sağlamıyoruz.

cahil ama cahilliğini belli etmemesidir.

boş yapmak.