türk kızı

bazen hiç çekilmeyen, şımarık ve arsız kızdır.

geçen gün starbucks'ta kahve içiyorum. yanıma bir çift oturdu. daha doğrusu kız oturdu, 10 dakika sonra elinde sipariş tepsisiyle erkek arkadaşı geldi.

1- bakın bu çok ayıptır. o adam senin işini yapan çalışanın değil. çocukla birlikte sen de sırada bekle, konuş, sohbet etsene!

2- çocuk geldi. kız mız mız mız. diyor ki: "bu kahveye su koymuşlar". çocuk diyor ki: "yok aşkım, su yok içinde". kız ısrar ediyor, "koymuşlar" diye. çocuk diyor ki: "aşkım, adam gözümün önünde yaptı kahveyi, gördüm, su koymadı içine". kız diyor ki "yok, koymuş" (ruh hastalığı seviyesinde). abicim, kız çocuğa kahveyi gidip değiştirtti ya! i̇nanılır gibi değil! bakın, bunlar normal ruh hali, yok efendim ufak tefek şımarıklıklar değil. bu çok önemli bir şey ya! çocuk zaten en az 10 dakika sırada beklemişti. i̇t gibi tekrar gönderdi çocuğu, boktan bir sebepten. en ufak bir acıma emaresi göstermeden. çocuk bu sefer belki 15 dakika sonra döndü. bu çok büyük bir ayıp ya! çocuk yokken de arada önündeki çikolatalı kekten yiyor kız ama, anlatamam nasıl yediğini. i̇ğrenerek yiyor mu desem. onu da beğenmeden yiyor. bunu tam anlatamıyorum. sanki kek ona layık değil, o an orada bulunması lütuf, kendisine o kekin ve -bana göre son derece normal- kahvenin sunulması hakaretmiş gibi haller. çünkü kendisi kraliyet soyundan diyeceğim ama, böyle bir görgüsüzlüğü kimse yapmaz.