türkiye den siktir olup gitmek

artan şiddet olayları, ülke içinde artan terör, güven vermeyen siyasetçiler, sürekli insanların önüne konulan yasaklar, hoşgörüsüz insanlar ele geçen ilk fırsatta kaçmak istemek içten bile değil.

gerekli imkanlar sağlandığı takdirde arkama bakmadan gerçekleştirebileceğim eylem.

bir türlü gerçekleştiremediğim eylem. ama yapacağım, kafaya koydum bir kere.

sebebim ise çok açık. ülkemi seviyorum ama ülkemde yaşanan ikiyüzlülükleri sevmiyorum. i̇nsanların gün geçtikçe vicdansızlaştıklarını izlemeyi sevmiyorum. dalavereyi sevmiyorum. oynanan oyunları sevmiyorum. çoğunluk kisvesi altında yavşaklık yapanları sevmiyorum. benim dediğim olurcuları sevmiyorum. kanunların eşit ve adaletli uygulanmamasını sevmiyorum. i̇nsan hayatına verilen değerin sıfır olmasını sevmiyorum. daha sevmediğim yazacak o kadar çok şey olmasına rağmen bunları yazarken, düşünürken bile boğazımda düğümlenen o gıcık şeyi hiç ama hiç sevmiyorum.

zor olacak ailemi, arkadaşlarımı, sevdiğim mekanları, büyüdüğüm yerleri bırakıp gitmek... ama bir gün gelecek siktir olup gideceğim.

üç sene önce gerçekleştirdiğim eylem. hergün sıla hasretiyle yanıp dönememektir.
heralde bu gidişle söyle olcak ; türkiye'yi uzaktan sevmek aşkların en güzeli.

ülkeyi ite köpeğe bırakmaktır. zaten istenen de bu değil mi?

bırakıp gitmek en kolayı. önemli olan kalıp değiştirmeye çalışmak.

"yaşamak direnmektir"

son bira şişesi ahmet abi'den fırlamadan, son rakı şişesi 189tl olmadan gerçekleştirmeyeceğim hareket.

akıllı adamın tercihidir. hayatını boktan bir ülkede harcamak istemez.

(bkz: mis)

ülkeden umudunu kesmiş insanın yapacağı eylem.

bir gün bunu ben de yapacağım.
umudumu kaybettiğimden değil aidiyetim yok edildiğinden.
ne kendimi türk gibi hissediyorum ne de çok sevdiğim devletimi artık türk devleti olarak görüyorum.

aidiyetim yoksa neden cefakar olayım? neden fedakar olayım?
hangi devlet için, hangi millet millet için?

şehitliğin dahi ayaklar altına alındığı, binlerce yıllık değerlerin küreselleşme adına yerle bir edildiği, bizi biz yapan ne varsa..

ülkesiyle, devletiyle bağı vergisini veren, yasalara saygılı vatandaş formatında basite inecekse, bunu başka bir yerde insanca yaşayarak yapabilirim.

(bkz: siktir git)

(bkz: zor tutuyoruz)

(bkz: biz seni tutmayalım)

çok da kolay olmayan eylem. arkadaş bizden iyi durumda olan ülkeler zaten bizi kabul etmiyor. geriye kalanlar da afrika ülkeleri, pakistan, iran vs., nereye gidiyorsun? bi' de işin diğer yönü var. kendini dünya vatandaşı gibi, türkiye'ye ait değilmiş gibi görüyor olabilirsin ama işler başka ülkeye gittikten sonra değişiyor. ondan fazla atıp tutmamak, hayal kurmamak lazım.

gitmek istemekle gidememek ah.

kalıp ülkesi ve bütünlüğü için yapılması gereken şekillerde savaş vermesi gerektiğine dair ikna edilmeye ihtiyacı olan kişidir.

biz de düşündük geçtik bu yollardan geçmesine ama, bülbülü altın kafese koymuşlar, ille de vatanım demiş. bırakıp gideceğine kalıp yapman gerekeni yap fikir insanı ol, aktif ol da hak etmeyenin heba etmesine izin verme dedi iç sesim. kaldım. memnunum. zaten nereye gidersek gidelim buradaki gibi görülmeyeceğiz. çok mu pembe zannediyor bunu düşünen adam dünyayı anlamıyorum. müslüman bir ülkeden geldiğini söylediğin anda ne kadar beyaz olursan ol onların gözünde tenin koyulaşıyor, dilin aksana boğuluyor ve örgüt militanı potansiyeli üzerine statü olarak ekleniyor. hala gitmek isteyen varsa, yanına birkaç yüz bin dolar alsın ki insan muamelesi görsün derim.

er ya da geç, bir gün fiile dökmeyi tüm samimiyetimle arzuladığım eylem.