wong kar wai

fallen angels, in the mood for love, chunking express gibi filmlerin aşmış hong konglu yönetmeni. anlatım dahisi.
(bkz: directed by wkw)

(bkz: in the mood for love)
(bkz: 2046)

henüz 4 filmini bulup izleyebilmiş olsam da****, hong kong sinemasında favori yönetmenim olan şahıs. filmlerindeki karakterlerin hisssettiklerini seyirciye en iyi aktaran yönetmendir kanımca.

hapsedilmiş zamanları, anılarda yaşanılanları en iyi anlatabilme yeteneğine sahip usta yönetmen.
maggie cheung filmlerine yakışan en güzel, en önemli aktrislerden biridir nitekim gene maggie cheung ın oynadığı 'days of being wild' (a fei jing juen ) wai'nin sinemasını oturttuğu en önemli filmlerinden biridir.

bu da çektiği bir kliptir.

postmodern yönetmen, senarist ayrıca christopher doyle ın kankasıdır. 1988'de as tears go by ile cannes'ı dağıtan üstad, days of being by ile de zamanın hong kong film piyasasını alt üst etmiştir. chungking express quentin tarantino'dan yılın en iyi filmi övgüsünü almıştır, ama bütün bunlar bazı hollywood artistleri gibi wong amcanın bir yerlerini kaldırmamış, kendisi yola 1995'de eşcinsel bir çiftin iç dünyasına ait döngüleri konu alan happy together la devam etmiş, iyi de etmiştir. son başyapıtı olan my blueberry nights ise adından da anlaşıldığı üzere tadından yenmez bir film olmuştur.

yönetmenin my blueberry nights ve in the mood for love filmlerinin minik bir karşılaştırması:

wong kar wai’nin my blueberry nights filmi, yönetmenin aynı zamanda ilk ingilizce filmi. baş rollerinde de hiçbir uzak doğulu oyuncu barındırmıyor. tamamen batılı bir film ortaya çıkarıyor. batıya bir uzak doğulunun gözlüklerinden bakma fırsatı veriyor bize. in the mood for love’da aynı gözlükler kendi yaşadığı toplum içinden bir aşk masalını anlatıyordu.
mbm bölümlerden oluşan bir hikayeye sahip. tren metaforuyla norah jones’un konuk olduğu birer durak olarak görüyoruz diğer yaşantıları. trenler yalnızca norah jones’a has bir metafor olarak kullanılmamış filmde. bütün karakterler yaşam yolculuklarında bir diğer karakterin durağında duraklıyorlar. hangi durağın bir son olacağı ise belirsiz.
ın the mood for love’da olduğu gibi yine yoğun bir renk kullanımı hakim mbn’a. canlı ve dolgun tonlar karşılıyor bizleri. her atmosfer içerisinde wkw’nin renklerini barındırıyor. wkw iç mekanlarda geçen bir filme imza atmış. ıtmfl ve mbn’ın ortak noktalarından biri de bu. dış ve geniş mekanlardan ziyade dar ve iç mekanlar tercih edilmiş. lensler oyuncuları dar bir açıyla alıyorlar ve yalnızca onlara odaklanıyoruz. görüntü yönetmenliği yine oldukça başarılı. wkw’nin görselliği tartışmasız çok başarılı. son filminde christopher doyle yerine darius khondji’yle çalışmış. ancak çizgisinden kopmamış olduğunu görüyoruz yönetmenin. bu da kimsenin vazgeçilmez olmadığına ufak bir örnek.

ıtmfl’dan hikaye olarak farklılık gösteriyor my blueberry nights. tek bir öykü yerine bir çok öyküye yer vermesinin yanında bu kez aşıkları buluşturuyor wkw. pek aşık sayılmazlar aslında. birbirinden hoşlanan iki insanın bir araya gelmesi olarak bakabiliriz. ıtmfl’da imkansız bir aşkı sürdüren iki büyük aşığın kavuşamamasını izlemiştik. belki de mbn batıya dönük bir hikaye olduğu için bir birleşmeyle noktalanmıştır. film de zaten bir tür arayış üzerine kurulmuş. bu noktada o buluşma biraz umudu çağrıştırıyor. yönetmen filmi ufak dokunuşlarla bir yol filmine dönüştürebilirdi. onun yerine iç dünyada geçen bir yol filmi izliyoruz. ruhlar ve duygular arası bir yolculuk. ancak bu kadar yoğun yaşatıp yaşatmadığı tartışılabilir elbette.

mbn’da jeremy (`jude law) karakteri dışında yoğun bir dişilik hakim. oyuncuların `rachel weisz natalie portman` ve norah jones olması da bu noktayı ayyuka çıkarıyor. rachel weisz ve noraj jones’un, arnie’nin ölümünden sonraki sohbetinde yönetmenin açıları iki oyuncuyu bir anlamda wkw’nin kadınları gibi algılamama yol açtı. natalie portman daha erkeksi bir rolde ilerliyor. norah jones yine hikayeyi taşıyan, kendi özgürlüğünü eline almış bir kadın. herhangi bir noktaya bağlılığı yok. erkek karakterlerden arnie kendinden vazgeçmiş bir karakter. jeremy de norah jones’a platonik bir aşk besliyor. karar mekanizmaları bir anlamda kadınlar olmuş. kadın ruhuna daha fazla dokunan bir öykü var karşımızda. ıtmfl’da `tony leung` sağlam bir erkek karakterdi.

mbn’ın çekim olarak ıtmfl’a benzerlikleri çok. ağır ve müzik eşliğinde planlar yine mevcut. mbn’ın bir noktasında ıtmfl’ın tema müziği çalıyor. bu da yönetmenin filme imzası. bir çok yorumda filmin ıtmfl’ı aşamadığı düşünceleriyle karşılaştım. kendi fikrim mbn’ın ıtmfl kadar vurucu bir öyküye sahip olmadığı yönünde. mbn, filmdeki pasta kadar yumuşak ve tatlı bir film. akılda kalır bir görsellik sunduğunu düşünüyorum.

bana kırmızıyı sevdiren yönetmen

filme değil, yönetmene hayran olmanın benim için tanımıdır bu adam.

her filmine, her sahnesine, her karakterine hayran ettirendir.

sadece 2 filmiyle bile hayata bakış açımı değiştirendir;

(bkz: in the mood for love)
(bkz: 2046)

aşkı,daha doğrusu obsesif hale gelmiş aşkı-ki gerçek aşk budur bence- en iyi şekilde anlatan yönetmendir. filmlerinde değişmeyen belli başlı şeyler vardır: müthiş soundtrackler,sigara veya herhangi bir şey içerken ele veya başka bir organa zoom yaparak slow motion'da gösterme,müthiş güzel çekik gözlü hatunlar, ki bayağa güzeller yani öyle böyle değil, ve en önemlisi tek bir filmde bile 3,4 tane kahramın iç sesiyle düşündüklerini dile getirmesi.yani çoğu filminde belli bir başrol oyuncusu yok gibidir.olaya dahil olan kişilerden bazılarının da olayı kendi düşünceleriyle anlattığını görürürüz .kendisini de filmlerini de severiz bu kişinin.ancak sevgilinizden ayrıldıysanız ya da platonik bir durum içindeyseniz izlemeyeniz filmlerini.sizi daha depresif yapabilir,üzebilir vs.

birçok filmini izledim. sayesinde birçok iyi uzakdoğulu oyuncu tanıdım. adamlar gerçekten çok iyi oyuncular. filmleri genelde melankoliktir klasik uzakdoğu filmleri gibi. müzikleri müthiştir, görüntüleri de keza öyle. sanatsal film olup da sıkıcı olmayan nadir filmler arasındadır çoğu filmi.

sinemada kadraj ayarlamasıyla ilgili şöyle bir gözlem yapılmıştır.




ek olarak;
(bkz: altın spiral)
(bkz: üçte bir kuralı)

kibar. zarafetin uzakdoğu temsilcisi.

- hong kong sokakları
- çoğunlukla gece çekimleri
- çarpıcı renk kullanımı
- şahane çekim açıları
- asyanın şehir hayatı ve batılılaşmış kentin kaosu
- yozluğu ve mutsuzluğu aşk ile aşmaya çalışan insanlar
- dengesiz ve boşlukta gezinen kayıp kadınlar
- bazen salak bazense oldukça soğukkanlı erkekler
- basit senaryolar ama güçlü diyaloglar
- basit kurgular ama düşündürücü akışlar

şahane filmlerinin genel özelliklerinden bazılarıdır. benim gibi uzakdoğu sinemasından nefret eden birini bile filmleriyle kendine hayran bırakmıştır wong abi.