yaş ilerledikçe farkedilen şey

basit şeylerin kıymetini biliyorsunuz ve o basit şeylerden daha çok zevk ve haz alıyorsunuz...

ancak basit şeyleri bulabiliyoruz, mesela ot...

bazı insanlara güvenerek ve değer vererek hata yaptığınız. bazı şeyleri gereksiz kafaya taktığınız ve biraz utanmaz olmanın hiçbir sakıncası olmadığı... ha bir de kendinizi yıkılmaz abi sanmayın, her şeye gücünüz yetmiyor. her yere yetişmenin insanı geliştiren bir tarafı var ama yetmiyor.

çevrendeki insan sayısının azaldığıdır...

dünyadaki her şeyin boş olduğu. bazı şeyler daha az boş ama bunu da söyleyim.

zaman gerçekten de çok hızlı geçiyor.

zamanın hızlı geçtiği ve geç kalmadan herşeyi yapmak.

yaşlandığını ister istemez anlamak ve bu hissedilen ile beraber yaşam enerjinizin gittikçe azalmaya başlamasını gözlemlemek.

insanların asla değişmeyeceği gerçeği.

yaşınız ilerledikçe sevdiklerinizin de ömürlerinin kısaldığını fark ediyorsunuz. hangi yaşta olursan ol bunun farkındalığı çok acı...

tahammül sınırlarınızın azaldığı.

yan komşunun sesine, üst komşunun veletlerinin sesine, koşturmalarına, alt komşunun yüksek sesle dinlediği müziğe tahammül edemiyorum. sanırım genel sorunum komşularla. ege'de bir sahil kasabasında müstakil, bahçeli bir eve yerleşme zamanı gelmiş anlaşılan. bak yaş ilerledikçe bu da çıkıyor. giderek emekli albay kıvamına geliyorum. arabalarının sileceklerini kaldırırım yarından itibaren.

bazı insanların gerçekten ömrümüzden çaldığı.

ilk önce yaşlandığınızi farkediyorsunuz tabiki. sonrasında ozellikle de sevdiginiz birini kaybettiyseniz hayatin ne kadar kısa ve boktan oldugunu. zamaninda onemsediginiz seylerin ne kadar onemsiz oldugunu, ardindan agladiklarinizin degersizlestigini, hemen hemen her insanin ayni evrelerden geçtiğini farkediyorsunuz. kendini geliştirenler az biraz bilge olurken, bazılarının nato kafa nato mermer oldugunu ve onlari degistirmek icin ugrasmamak gerektigi anliyorsunuz. dunya guzel de işte icindekiler kötü.

sevdiklerin ve kendin için ölüm korkusu.

aşk'tan vazgeçilemeyeceği.