yazarların özlediği şeyler

keşke onunla eskisi gibi olabilsek.

sokakta koşturup yere düşmeyi ve her yerimin yara bere olmasını özledim.yüzümde salak bir ifade ve dilim dışarda bir şekilde yaralarımın kabuklarını soymayı özledim.

okula başlamadığım günler.

ailemle vakit geçirmeyi özledim, ablamla telefonda saatlerce konuşmayı özledim, sahi hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. galiba artık büyüyorum, daha da kötüsü ablam ve abim de büyüyor...

tam büyümemiş olmama rağmen; hiç bir şeyin farkında, bilincinde olmadan, sorumluluk almadan yaşamayı özledim. eskiden mahalle olan caddemizin arabasız çoluk cocuk sesleriyle dolu olan sokaklarını özledim. dışarı çıkıp top oynamayı ip atlamayı özledim. annemin bizi geç oldu eve deyip kollarımızdan sürüklemelerini özledim. yaramazlık yaptığımızda terlik fırlatmasını bile özledim lan. kısaca geçmişi ve çocukluğumu özledim ben sözlük.

(bkz: hacı hüsrev)

ilkokulda matematik dersinde soruyu ilk yapan koşarak hocanın yanına giderdi hoca ilk yanına gelen 5 kişiye falan 100 verir dururdu ya da çikolata. harbiden bunu çok özledim bee....

bisikletimi özledim.

sıkılmadığım ve mutlu olduğum günler.

galatasarayın avrupayı titrettiği günleri özledim.sorumsuzca davranabildiğim günleri özledim.birini özlemeyi mesaj gelecek diye telefonla uyumayı özledim...

refah partisi ve türevleri çıktıkça bir şekilde kapattırıldığı yıllar

istanbul.(evet ankaradayım)

(bkz: ergenlik dönemi)

özleyeceğimin hiç aklımın ucuna gelmeyeceği dönemdi. yani ergenlik dediysem 14-20 yaş arası. ortaokulu 5.00 ortalamayla, liseyi 4.86 ile bitirip öss'de ilk 10bine girerek üniversiteyi kazandım. il çapında yapılan ingilizce sınavında il 2.si olmuştum.

sonra üniversiteye başladım. ilk yıl sorun yok gibiydi. agno 3.03'dü. ikinci yıl ailem yanıma geldi. 2. yılımdı üniversitede. o yılın ilkbaharında bir kıza aşık olmuştum. ilk defa birisine aşık olmuştum ki bunu da sözlük yazarlarının itirafları başlığında anlatmıştım dileyen okuyabilir. sonra o kız beni terk etti. onun acısı geçmeden o yılın haziranında babam vefat etti. agnom 3.03'den 1.78e düştü. babamın vefatı dolayısıyla finallere de girememiştim ve tam dört tane ff notum oldu. yaz okuluna kaldım 3. sınıfa zor bela geçtim. şimdi 3. sınıf da bitti agnom 2.30 oldu ancak. üniversiteli olanlar bilirler bu saatten sonra yükseltmenin ne kadar zor olduğunu.

tabi bu arada hocalarımın bana ilgisi oldu. yani atılgan kişiliğim, her olaya, sınıfa liderlik yapmam gözlerine hoş geldi. birtakım görevler verildi ve hepsinden alnımın akıyla çıktım. en son bölüm başkanı, halk edebiyatı anabilim dalı öğretim üyesi, eski türk edebiyatı doçenti ve yeni türk edebiyatından profesör hoca beni yanlarında görmek istediklerini söylediler. ama agnoma bakıyorum hiç de beklentileri karşılayacak gibi değil. şimdi ise kara kara düşünüyorum nasıl eski haline gelir bu ortalama.

ben ergenlik dönemimi özledim be sözlük. başarıların hayatımı avuçlarının içine aldığı günleri.

istanbul...

i̇nsan bazen sevilmeyi özlüyor..