yazarların söylemek istedikleri

ablamın ben buradaki ekonomik ve parasal durumlardan şikayet ettiğimde "bunu diyecek en son kişi sensin" demesi sinir etti baya. i̇ngiltere'de almancı gibi oldu. türkiye'de de her dediğime ve olaya bahane derdi... neyse, yaşamayana konuşmak kolay...

ya bu işleri napıcam ben

küstüm be badicim küstüm ya, o mekana, o alçak patronuna, ibne ismaile, orospuya zaten küskünüm.

iyice saldık üstelik yalnız da değilim neyse bunlar gitmeden umut yok

herkesin
yarış atı gibi koşturması. kimsenin umurunda değil sağlık..

bana niye eksi oy verdiklerini çok merak ettiğimi söylemek istiyom. ben bu kadar kültürlü, donanımlıyım, hem de çok güzel yazıyom ama eksi veriyolar. biliyom, kıskanıyolar beni ama gene de başka sebepler var gibi geliyo bana. belki götlerine kazık sokmuşumdur.

insan eksi oy verir ama koskoca entelijansa bunu yapmak... aaaa! doğru ya! kıskanmak için iki sebepleri var. güzel yazıyom diye kıskandıkları gibi entelijanslığımı da kıskanıyorlar. buldum! artık merak etmiyom niye eksi verdiklerini.

bugün iki tane hangi ülkeden geldiği belli olmayan adam tarafından soyguna uğruyordum. herhalde elimdeki parayı az bulup bir anda vazgeçtiler.

i̇lk başta kızdım adamlara ama sonra insafa geldim. aklıma dindar ve solcu kardeşlerimin söylemleri, nevşin mengü ablamız ve benzeri ülkem hümanistlerinin bakış açıları geldi.

ne vardı ki.... alsalardı paramı... hatta bütün cebimdekileri verseydim onlara... sonucta bu işi sadece onlar değil bizimkiler de yapmıyor muydu? irkçılık ne kaka ne totaliter bir günahmış meğersem... çok utandım kendimden...

e bir de adamların üstü başı benden iyi olsa da ben kendi ülkemde pinekliyordum, onlar savaştan kaçmışlardı. oysa ben ne vicdansızdım....

belki savaş olmayan bir ülkeden gelmişlerdi ama olsun yine de savaştan kaçmış sayılıyorlardı. mesela özbekistan da şu anda savaş yok. ama oradan türkiyeye gelmiş olsaydım savaştan kaçmış olarak burada ağırlanabilirdim. niye böyle? bilmiyorum.

ha bir de hani neredeydi halkların pardon ezilen halkların eşitliği... hani sınıfsız toplum vs.... aah şu cocukluktan kalma komprador ve burjuva ahlakım... aklıma gelmedi o anda. çünkü benim aklım hep sömürüde.

veya baksaydım adamlara ve ümmet için paramı onlara verip amaaarika sizin ülkenizi yıhtı al gardaşım biz mağdurların sesiyik falan deseydim. ağlasaydık karşılıklı. batı çöhüyor falan diye sohbet etseydik.....

ne düşüncesiz, ne katı, ne renksiz bir adamım ben yahu...

öyle yalnız ve çaresiz hissediyorum ki, geçmiyor kalbimde açılan yaralar. atmak istiyorum kendimi bi yerden ama yapamıyorum. keşke böyle olmasaydı diyorum ama oluyor işte. nasıl geçecek bunlar bilmiyorum. nasıl "eski" hale dönülür, eskiden nasıldı hatırlayamıyorum. o zaman da pek mutlu değildim bunu biliyorum sadece, ama şimdi sanki ben yaşamıyorum. yürüyen depresyon gibiyim.

"yanımda yürüyordun milena, düşünsene, yanımda yürümüştün!
aşık biri için ne büyük nimet değil mi?"

alıntı.franz kafka
milena ya mektuplar

bu hayat denen şeyi yaşarken ciddi manada zorlanıyorum

dilencilerden nefret ediyorum, hiçbirine inanmıyorum. ışıklarda kucağında bebekle cama yapışan çarşaflılar dahil.

sektörde kazanç o kadar iyi ki, sosyal medya bile dilenciden geçilmiyor. sırf twitterda 100-200 dilenci engellemişimdir hala mantar gibi çoğalıyor oçlar. (gerçekten ihtiyacı olan azınlığı ayrı bir yere koyarak söylüyorum.)

bunlara para verenlerin yarısından çoğu bu oçların paraya ihtiyacı olmadığını da biliyor ayrıca eminim, bile bile "olsun benim niyetim iyi, parayı vereyimde allahın gözüne gireyim" modunda hepsi. olm akıllanın ya. niye bu kadar taktım bu konuya bende bilmiyorum :)