yazmayı özlemek

bir süredir yazmayan kişi söylemi..

yazmak; kırgınlıkları, mutlulukları, gelişi güzel yaşanmış her şeyi ya da unutulmayanları..

yazmak aynı zamanda hafızanın belirlenmiş bir yerde kayıt altına alınması işlemi..

kişi yazmadığında anlıyor bazı şeyler için iç dökmek gerektiğini, paylaşarak yükün hafifletileceğini veya sıkıntı duyulan bir konuda okuyandan destek alınmasının önemini..

yazıldığı günün koşulları ile yaşanan günü kıyas etmenin ayrıcalığı hep bu eylemde saklı..

gündemi takip etmek ve gündeme dair yazmak..(birilerinin kalemi olmaktan bağımsız)

yani; kişisel ya da genel, konunun bir önemi yok esasında..
bir şeyleri ifade etme özgürlüğünü kullanmadığını fark etmek beraberinde ufak bir detay gibi görünen bu özgürlüğe özlem duygusunu ihtiva ediyor..

burada bulunan herkes de amacı fark etmeksizin yazarak aslında bilinçli ya da bilinçsiz büyük bir şansa sahip olduğunu biliyordur..

yazmaktan vazgeçmeyin..
yazmak, ihtiyaçtır..

(bkz: söz uçar yazı kalır)

uzun zamandır hiç bir şey yazmayan, yazamayan biri olarak içinde bulunduğum özlemdir...

eskiden ekonomik analizden, politik tartışmalara kadar bir çok şeyi yazılı olarak yaparken, zaman zaman hikaye bile yazabilirken bugün kendimi ifade edecek kadar kalem oynatmıyor, klavye tıkırdatmıyorum.

üstelik yazacağım pek çok şey biriktirdim yazamadığım süre içerisinde...

ölen köpeğimden sonra en çok özlediğim şey bu olabilir.