yemen türküsü

ruhi su dan dinlenmesi tüyleri diken diken etmeye yeterli olan,atamızın çok sevdiği türkümüz.

rahmetli barış manço'dan dinlenmesi elzem olan acı türkü. yalnız sözler birazcık değişmiştir.

havada bulut yok bu ne dumandır
mahlede ölen yok bu ne figandır
şu yemen elleri ne de yamandır

ano yemendir gülü çemendir
giden gelmiyor acep nedendir
burası muş'tur yolu yokuştur
giden gelmiyor acep ne iştir

kışlanın önünde asker sesi var
bakın çantasında acep nesi var
bir çift kundurayla bir de fesi var

ano yemendir gülü çemendir
giden gelmiyor acep nedendir
burası muş'tur yolu yokuştur
giden gelmiyor acep ne iştir

en iyi barış abimiz söylemiş

erkan oğur'un bir işi araştırmadan yapmadığını düşünürsek onun söylediğinden alıntılıyorum. sözleri aşağıdaki gibi olan türküdür.

havada bulut yok, bu ne dumandır?
mahlede ölü yok, bu ne şivandır?
ana ben ölmedim bu ne figandır?

eli yemendir, gülü çemendir!
giden gelmiyor, acep nedendir?

kışlanın ardında,üç ağaç incir;
kolumda kelepçe, boynumda zincir!
zincirin yerleri ne yaman sancır!

eli yemendir, gülü çemendir!
giden gelmiyor, acep nedendir?!

kışlanın ardında, bir kırık testi;
askerin üstüne sam yeli esti!
gelinlik tazeler umudu kesti!

şivan: kürtçe'de çoban demekmiş.

ayrıca erkan oğur, fuat saka, barış manço, şebnem ferah, şiwan perver, ahmet kaya gibi isimler seslendirmiştir bu türküyü.

türkü değil ağıttır.evlerinden binlerce km uzakta , vatan müdafaasında şehit düşüp de bugün ne mezarı ne mezar taşı olan mehmed'e yakılan ağıttır.
her dinlediğinizde sizi yemen çöllerine götüren , ''ah be mehmed'im'' dedirten , of çektiren , gözleri doldurtan ağıttır.

(bkz: arab lawrence )
(bkz: hain arablar)

osmanlı yemen topraklarını ülkesine kattıktan sonra buradaki hükümranlığını sürdürmek için çok şehit vermiştir. yemen merkezden uzak olsa da kutsal toprakları elde tutma uğruna bir çok şehit verilmiştir. müslüman toprağı olmasına karşın yemen i̇ngilizlerle işbirliğine giderek osmanlıya karşı savaş açmıştır. beş cephe de birden çarpışan osmanlı kuvvetleri anadolu’dan asker sevki yapmaktadır. çarpışmalar o kadar şiddetli olmaktadır ki aileler yemen’e cepheye giden evlatlarının artık geri dönmeyeceğini bilmektedirler. bir çok aile cepheye gönderdikleri çocuklarından bir daha haber alamamışlardır. hatta bazı askerler yıllar sonra savaş bitse de bu topraklardan geriye dönememişler sağ kalabilenler orada yaşamlarını devam ettirmişlerdir. bu acıyla yemen türküsü o devirlerde halkın dilinden düşmemiş etkilerini ve izlerini günümüze kadar bu türküyle taşımıştır.

yemen'e gidenin hangisi döndü?
kapandı kapısı ocağı söndü,
yıkılası huş'ta niceleri yandı,
yemen bize figan oldu gel hele!

koskoca paşadan ne emir gelir?
yemen'e gidenler murat mı alır?
yar dediğin arap kıymet mi bilir?
yemen eli hep kan oldu gel hele!

yemen kurtuldu mu orda ölünce?
yavrular ortada yetim kalınca...
anası ne desin baba sorunca?
yemen bizden kaç can aldı gel hele!

arap seni öz gardaştan sayar mı?
gardaş dediğin gardaşa kıyar mı?
arkadan vurur da umru duyar mı?
yaz mı kaldı hep don oldu gel hele!

mustafa kemal atatürk'ün her dinleyişinde gözlerinin dolduğu ve dinlerken yemen'e gidenler için "gencecik çocuklarımızın ne işleri vardı yemen çöllerinde? oraya gönderildiklerinde belki yeni evliydiler. içlerinden birinin şansı yaver gider de geri dönebilirse kendisi ve eşi yaşlanmış, çocuğu kızsa gelinlik çağa gelmiş, erkekse koskoca delikanlı olmuş bulurdu. bütün bunlar ne içindi? yazık günah değil miydi evlatlarımıza?" dediği ağıttır.

yemen'in sıcağı ve düşmanın sayıca çokluğu nedeniyle gidenlerin hemen hemen hepsi geri dönememiş şehit düşmüştür.

"havada bulut yok bu ne dumandır
mahlede ölüm yok bu ne şivandır
bu yemen elleri ne de yamandır." sözleri, cenaze yameği için odunlar yakılarak kurulan kazanlardan çıkan dumanı görüp dökülen sözler olmuştur.

birkaç hafta önce d. mehmet doğan'ın bu konuda kaleme aldığı yazı:
türkiye yazarlar birliği türkiye yazarlar birliği türkiye yazarlar birliği

kışlanın önünde redif sesi var,
açın çantasını bakın nesi var,
bir çift kundurayla, bir de fesi var.

kısmını her duyduğumda, gözümün önüne çöl sıcağında aç sefil kavrulan osmanlı askerini getiren ve her seferinde iki damla gözyaşı dökmeme neden olan ağıt.

(bkz: #9876830)

az kalsın çok ünlü birinden dinleyeceğimiz türküydü, yattı.

neşemiz yerine gelecekti, olmadı. müsebibi cehape kafası olabilir.

bu türküye safiye ayla'nın yemen ellerinde türk gençlerinin ne işi vardı diye bir girişi vardır ki türkü daha bir işler içinize.

barış manço yorumu da harika olan türkü.

şebnem ferah'ın sikip attığı türkü. bu türküyü bu kadar kötü yorumlayan başka bir sanatçı yok.

yemenlilerin yerel türküsüdür.